Zojuist had ik een gesprekje over de hoeveelheid gegevens die je kunt aflezen aan het al dan niet meenemen van een eigen boodschappentas.
Er zijn mooie, veel te grote, lelijke, vieze en schone exemplaren. En ook verkreukelde, veel gebruikte en fris gewassen tasjes. De manier waarop we met onze boodschappentas omgaan, geeft heel veel persoonlijke informatie prijs. Zo iets simpels als voor je eigen tas zorgen; het kan een moment van stress opleveren, net als het zorgvuldig inpakken van een tas, ‘liefde’ voor het product meegeeft. Als service, en onderwijl een praatje. Onze zorgvuldig bereide producten zomaar ‘bloot’ meegeven; ik vind het helemaal niets! Straks valt het op de grond of schuift het door de auto. Als je dan toch genoeg tassen in de auto hebt liggen, waarom neem je die dan niet mee naar binnen?
Ruim voordat we de tasjes niet meer mochten meegeven, hebben we een mooie, gepersonaliseerde minishopper laten maken. Een ‘membership-item’ noem ik het. Mensen herkennen elkaar als collega-klant en beginnen op de markt of in de bibliotheek een heel gesprek over ‘de slager’. Geweldig toch?! Ondanks alle maatregelen die wij met z’n allen hebben genomen, is de praktijk toch anders. Mijn heerlijke vlees, met zorg bereid, leggen in een tas die zo ontzettend naar rook stinkt? Alles in mij schreeuwt om een reactie, maar ik zeg niets. Ik durf niet...
Het blijft een lastig dilemma. Als vervanging zijn er schitterende papieren tassen. Want die mogen wel. Het lijkt mij een nog veel grotere belasting op het milieu, en niet handig voor een tweede leven als vuilniszakje. Ook hoor ik regelmatig dat er weer veel volop gratis tassen worden weggeven, met als argument: ‘Al dat gedoe.’
Waarom maak je je zo druk zou je kunnen vragen? Nou, omdat de hygiëne, de verantwoordelijkheid en het plezier om een verzorgd product mee te geven danig onder druk staat. De klantvriendelijkheid en klantgerichtheid waarom we in onze branche zo worden geroemd, heeft daaronder te lijden.
Is er iemand die het ei van Columbus al heeft uitgevonden? Graag praat ik erover door! Het is niet zomaar een stokpaardje, het is voor mij iets wat me enorm bezighoudt.