Terug van de tour. Sao Paulo is écht een en al flatgebouwen en kantoren. Alle oude gebouwen zijn gesloopt, behalve de kerken. Zonde. We zijn naar de kathedraal geweest en naar de plek waar Sao Paulo is gesticht door pater José de Anchieta. De kerk die hij liet bouwen staat er nog steeds (foto). Anchieta was een Jezuïet die de indianen beschermde tegen slavernij, in ruil voor bekering. Hij wordt beschouwd als een heilige al heeft die titel officieel (nog) niet.
Na het historische tripje zijn we naar een typisch Braziliaanse foodmarkt geweest. Leuk om te zien wat je daar allemaal kon krijgen. Varkens volop, overigens (zie foto)
Barbecue
Vervolgens hebben we een rit door het zakencentrum gemaakt en zijn geëindigd bij een echte churrascaria. Dit is een soort barbecuerestaurant waar je alleen maar hoeft te zitten en te wachten op obers die met de meest heerlijke vleessoorten op spiezen aan tafel komen. Naast je ligt een soort viltje; de ene kant is rood, de andere groen. Doe je groen boven, dan wil je dat het vlees blijft doorkomen, doe je rood boven dan betekent het dat je (even) genoeg hebt gehad.
Obers komen met vleesspiezen aan tafel
Het vlees dat je hier krijgt is niet te vergelijken met Nederlands vlees dat wij in de supermarkten kopen en ik kan mij goed voorstellen dat er een enorme markt is voor Braziliaans vlees (sorry Nederlandse vleessector…).
(Vlees ligt in Brazilië met kilo's tegelijk in het schap: 4,5 kilo voor tien euro...)
Ik heb gegeten (in willekeurige volgorde): rumpsteak, kippenhartjes, kwartel, varkensvlees, salade en als dessert vers fruit (mango, papaya, aardbeien, sinaasappel, kiwi, watermeloen, ananas).
Goddelijk
Met het fruit is het al net zo als met het vlees. Neem de watermeloen. In Nederland is een watermeloen ook echt een wátermeloen, hier is de smaak zoetiger, sappiger, lekkerder. De mango? Goddelijk. De aardbeien? Dames en heren fruitimporteurs: gelijk importeren die dingen!
In het restaurant dat vanaf 12.00 uur tot 's avonds laat tot de nok toe is gevuld met Braziliaanse families, rennen tientallen obers zich rot om elke tafel super te bedienen. Peukje in de asbak? Gelijk een nieuwe. Water op? Gelijk een nieuwe. Vlees op? Gelijk nieuwe. En allemaal even vriendelijk. Hier zul je ook nooit een dikke ober zien, volgens mij. Die mensen lopen een marathon tijdens hun werkdag. Elke dag. De horeca in ons land zou obers en serveersters eigenlijk verplicht een maand hier op stage moeten sturen. Dan leren ze wat vriendelijkheid, service en hard werken is.
Prijzen
De prijzen in deze stad zijn ook om van te smullen. Een bord vol met vers (!) fruit 3 euro. Een glas cola: 1,30 euro. Een hele middag in een churrascaria met alles erop en eraan: nog geen 20 euro. O ja, een taxirit van een half uur kost je zes euro en voor een liter benzine betaal je 80 cent. En dat in een miljoenenstad als Sao Paulo.