Zo’n reis van 9 à 10 uur blijft toch altijd een hele opgave. Henk van Duijn, onze Landbouwraad in Beijing, had direct na aankomst een eerste bedrijfsbezoek gepland. Een varkensbedrijf in de directe omgeving van Chengdu. Een privé bedrijf weliswaar, maar als er wat moeilijke vragen werden gesteld over de gezondheidsstatus van de varkensstapel in de omgeving, was er altijd weer de vertegenwoordiger van de lokale overheid, die het antwoord gaf.
Het bedrijf was, zo heb ik begrepen, voor Chinese begrippen redelijk groot, zo’n 1000 zeugen. Een goede relatie van Topigs overigens. Behoorlijke productieresultaten: 27 biggen per jaar. Overigens werkten er 40 man! Zelfs voor Chinese verhoudingen erg veel. Men rekent daar per 40 zeugen één arbeidsplaats. Maar ondanks dat maakten de arbeidskosten slechts 5% uit van de kostprijs. En natuurlijk een hoge biggenprijs.
Vaag
De varkenssituatie blijft erg vaag. Toch wel bevestiging van grote uitval wegens de naar mijn idee niet onder controle te krijgen dierziekten. Zorgelijk, zeker voor een land waar varkensvlees heel vaak op tafel staat.
In allerlei vormen!!! Men eet hier werkelijk alles. Het zich toch wel aftekenend tekort aan varkensvlees schijnt ook mede veroorzaakt te worden door de grote trek van de plattelandsbevolking naar de steden. Ik kan me dus niet voorstellen, dat dit land ooit nog eens een keer zelfvoorzienend wordt.
Het is en blijft een fascinerend land. Onstuimige groei maar tegelijkertijd met een forse aanslag op het milieu met daarnaast, in elk geval in de binnenlandse afzet, hygiënische omstandigheden, die bij ons ondenkbaar zouden zijn.